FRASES CON FIRMA

Antón: Estamos aprendendo a facer a asamblea, e o pasado xoves, como estabamos todos moi tranquiliños a profe decidíu que era un bo momento para explicar que nese intre iamos poder contar aos compis o que nos quixeramos, sempre levantando a man e escoitando. Antón levanta a man e a profe dalle a palabra, míranos a todos, levanta os dedos a altura da súa cara e: "1, 2, 3.." (22/9/11) Está claro que non o expliquei ben...
Inés: Falando de que o noso compi Unai tiña varicela, que era unha enfermidade na que saen un montón de graniños, Inés díxonos: " mi mamá también tiene un granito, pero es una espinita.....(quedou pensando) de un pescado!!" (24/10/11) Isto é asociar ideas...
Unai: Estabamos vendo as letras do nome do encargado, pensando palabras que empezaran por esas letras e tocoulle o turno á letra R: "Ri..." Unai queda pensando...e de pronto, dí moi baixiño "ring, ring" levanta a man moi orguioso "TELÉFONO!!!" (14/12/11) Estas relacións infantís sempre sacan unha boa risa...
Andrés: O xoves de Entroido falámavos sobre as cousas que trouxeran para a merendola, e preguntei se trouxeran orellas; "siiiiiii, yo dos!!! (tocándose as orellas)" (16/2/12) Menos mal que ninguén pegoulle un mordisco!!
Diego: Estamos empezando un proxecto de investigación sobre o universo, que arrincou cunha discusión sobre o día, a noite, as estrelas... Así que despois de recoller as ideas previas sobre o tema, íamos a plantexarnos unhas preguntas sobre o que queriamos aprender, ao que Diego contestou moi seguro: "Yo a conducir". (3/10/12) As prioridades están claras!!
Unai: ante unha saída para observar as árbores e recoller algúns froitos do Outono, falabamos na clase sobre os árbores que coñeciamos e os froitos que daban (cun pouco de lío nalgúns momentos). Chegamos ata a mazá e tras a pregunta: de onde sae a mazá? Unai moi convencido: "del frutero!!" (4/10/12) E o leite do brick, lóxicamente!!
Inés: Botándolle unha ollada aos libros sobre o universo do noso recuncho de investigar atopamos un astronauta. Algúns comentaron: "un marciano!!". Candela dixo: "no, no, dentro va un señor"; "si, e como se chama?", ao que Inés contesta: "pues, Manolo!" (4/10/12) Igual non sabemos o nome de todos, pero este chamase Manolo seguro!!
Andrés: Estamos aprendendo cousas novas cada día, e descubrindo as sumas preguntei se sabían que era ese símbolo (+) e Andrés o tiña clarísimo "una cruz de salud!" (27/9/13) Que confusas son as mates!!
Inés: Durante a asemblea comezamos a falar sobre os nosos apelidos, e que era importante saber cales eran os nosos apelidos, así que Inés (Ares) comenta "sí, sí... hay que saberse los apellidos y las rías!! ??? "claro, como la ría de Ares!!" (20/1/14) O que aprendemos cos apelidos...
Bryan: Estabamos preparados para contar o conto "Menestra de monstruos" e preguntei "¿que é unha menestra?" ao que Bryan contestou: "Yo lo sé, es la que manda!!" (12/2/14) Xa quixeran as ministras!!

miércoles, 1 de abril de 2009

Chega a primavera e chegan os bechos!!!

Durante estes días a chegada da primavera é moi evidente, o tempo está algo loco: chove, hai sol, moita calor, frío na mañana... E ademáis todo ao noso redor vai espertando: as flores, as folliñas nas árbores e os animais!!!
Na nosa clase tamén temos probas disto porque a pasada semana chegaron nunha caixa uns novos compañeiros. O principio por máis que mirabamos dentro da caixa só veiamos unhas folliñas e unhas bolitas, que algún pensaba que era millo. Coa axuda da profe collimos unha folla e pouco a pouco decatámonos de que había uns bechos moi pequerrechos: eran os vermes da seda!!! Levan xa máis dunha semana connosco e damoslles de comer todos os días follas de moreira e están empezando a medrar e poñerse algo gordiños!!



Tamén estamos a aprender moitas cousas dos vermes a través do ordenador porque xogamos a un xogo sobre eles.



Pero os vermiños non foron os únicos visitantes que tivemos na clase porque Joel, de 4 anos, trouxo uns cágados. Os observamos moi ben, mirando a coliña e as pequenas patiñas que xa empezaban a sairlles. Tamén miramos fotos e dubuxos en internet para enterder mellor como van medrando os cágados ata converterse en ras.

3 comentarios:

Anónimo dijo...

Con el miedo que le tiene victoria a los bichos!Que los mire siquiera tan de cerca me parece un paso enorme. Genial la idea.

Nai Von Cake dijo...

Hola Ana!!
Soy Naiara, una profe de un cole de Poio. He visto vuestra candidatura al premio ciberespiral y me he pasado a cotillear. Me ha encantado vuestro blog (os voy a enlazar porque me parece muy interesante), hacéis unas actividades muy chulas!!!! Me ha gustado tanto que os he dejado un premio en mi blog, puedes pasar a buscarlo en http://duendesjuguetones.blogspot.com
Espero que os guste.
Mucho ánimo y un saludo!!!

quintob dijo...

que asco me dades noxo



laura