FRASES CON FIRMA

Antón: Estamos aprendendo a facer a asamblea, e o pasado xoves, como estabamos todos moi tranquiliños a profe decidíu que era un bo momento para explicar que nese intre iamos poder contar aos compis o que nos quixeramos, sempre levantando a man e escoitando. Antón levanta a man e a profe dalle a palabra, míranos a todos, levanta os dedos a altura da súa cara e: "1, 2, 3.." (22/9/11) Está claro que non o expliquei ben...
Inés: Falando de que o noso compi Unai tiña varicela, que era unha enfermidade na que saen un montón de graniños, Inés díxonos: " mi mamá también tiene un granito, pero es una espinita.....(quedou pensando) de un pescado!!" (24/10/11) Isto é asociar ideas...
Unai: Estabamos vendo as letras do nome do encargado, pensando palabras que empezaran por esas letras e tocoulle o turno á letra R: "Ri..." Unai queda pensando...e de pronto, dí moi baixiño "ring, ring" levanta a man moi orguioso "TELÉFONO!!!" (14/12/11) Estas relacións infantís sempre sacan unha boa risa...
Andrés: O xoves de Entroido falámavos sobre as cousas que trouxeran para a merendola, e preguntei se trouxeran orellas; "siiiiiii, yo dos!!! (tocándose as orellas)" (16/2/12) Menos mal que ninguén pegoulle un mordisco!!
Diego: Estamos empezando un proxecto de investigación sobre o universo, que arrincou cunha discusión sobre o día, a noite, as estrelas... Así que despois de recoller as ideas previas sobre o tema, íamos a plantexarnos unhas preguntas sobre o que queriamos aprender, ao que Diego contestou moi seguro: "Yo a conducir". (3/10/12) As prioridades están claras!!
Unai: ante unha saída para observar as árbores e recoller algúns froitos do Outono, falabamos na clase sobre os árbores que coñeciamos e os froitos que daban (cun pouco de lío nalgúns momentos). Chegamos ata a mazá e tras a pregunta: de onde sae a mazá? Unai moi convencido: "del frutero!!" (4/10/12) E o leite do brick, lóxicamente!!
Inés: Botándolle unha ollada aos libros sobre o universo do noso recuncho de investigar atopamos un astronauta. Algúns comentaron: "un marciano!!". Candela dixo: "no, no, dentro va un señor"; "si, e como se chama?", ao que Inés contesta: "pues, Manolo!" (4/10/12) Igual non sabemos o nome de todos, pero este chamase Manolo seguro!!
Andrés: Estamos aprendendo cousas novas cada día, e descubrindo as sumas preguntei se sabían que era ese símbolo (+) e Andrés o tiña clarísimo "una cruz de salud!" (27/9/13) Que confusas son as mates!!
Inés: Durante a asemblea comezamos a falar sobre os nosos apelidos, e que era importante saber cales eran os nosos apelidos, así que Inés (Ares) comenta "sí, sí... hay que saberse los apellidos y las rías!! ??? "claro, como la ría de Ares!!" (20/1/14) O que aprendemos cos apelidos...
Bryan: Estabamos preparados para contar o conto "Menestra de monstruos" e preguntei "¿que é unha menestra?" ao que Bryan contestou: "Yo lo sé, es la que manda!!" (12/2/14) Xa quixeran as ministras!!

lunes, 26 de octubre de 2009

Festival Xardín do Pasatempo

Supoño que xa vos contarían que levamos uns días celebrando no cole o festival "Xardín do Pasatempo", co fin de homenaxear ao poeta local Ramiro Fonte no seu primer cabo de ano.
Durante as pasadas semanas os maiores do cole foronnos contando moitas cousas sobre a súa vida e a súa obra e interpretando distintas poesías.
O venres tocounos a nós a quenda de recitado, e interpretamos unha poesía na que os maiores tiñan que adiviñar o titulo.
Aproveitamos tamén a derradeira xornada do festival para invitar ao bibliotecario municipal, Alexandre, quen inaugurou a nosa biblioteca, que leva o nome do libro de poemas de Ramiro Fonte que traballamos nas clases.

2 comentarios:

Sandra dijo...

¡¡ Ahyy, Ramiro Fonte!!. Si ultimamente lo tenemos presente a todas horas, no os cuento más que victoria ha insistido tanto a su madrina y a su abuela para que la lleven a la tumba de Ramiro Fonte, que al final ha conseguido la promesa de las dos de llevarla a ver su tumba. Si es que yo ya no se con que está más obsesionada mi hija si con Ramiro Fonte o con la idea de ir a ver un cementerio. Se les ocurre cada cosa...

Dulce Rodríguez dijo...

Qué horror, Pablete no me ha contado nada de nada...en fin, me alegro de ver a Alejandro por el cole, para el peque sí es una aventura pasarse por la biblioteca...eso sí lo hacemos todos las semanas porque cuentos sí que contamos, las cosas del cole como que no. Bicos.